Vandaag naar het fotomuseum in Den Haag geweest voor Erwin Olaf's succesvolle fotoseries Rain (2004), Hope (2005) en Grief (2007). Ze zijn voor het eerst in zijn geheel als drieluik getoond. Als bonus: de wereldpremière van de serie Fall. De serie Grief sprak mij het meest aan. Al zijn modellen staan op het punt om hun emotie te tonen; in huilen uit te barsten bijvoorbeeld. Doordat hij in zijn foto's net het moment van te voren heeft geschoten, zit er erg veel emotie in de serie.
Na de expositie van Erwin Olaf zijn we doorgelopen naar de rest van de exposities. Bijna aan het eind kwam ik het werk tegen van een kunstenaar wiens werk ik ben vergeten.. De muurschilderingen sprak mij wel aan, vooral de manier waarop ze geschilderd waren. Maar op de grond lagen 4 poppen van kinderen. Op het eerste gezicht levensecht dood en dus verschrikkelijk griezelig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten